We zijn er!

Eindelijk was het zover. De laatste dag van oktober, de eerste dag van onze reis. Na het ritje met de bus konden we zo doorlopen en meteen de Intercity Direct in. Om ons heen werd het ene na het andere proces verbaal uitgeschreven, maar onze kaartjes waren helemaal in orde. Voor ons de bevestiging: wij zijn gewoon goed voorbereid. Ruim op tijd kwamen we dan ook aan op Schiphol (Pien: 'Mama, welk land is dit?'), waar Oom Daan nog een drankje met ons kwam drinken en een foto van ons kwam maken.

Op weg naar de gate. We kwamen daar net aan en toen werden onze namen al omgeroepen. We werden een klein beetje nerveus, maar het bleek om een paspoortcheck te gaan. Omdat wij als enige geen bagage hadden ingecheckt hadden ze dat nog niet kunnen doen. Niks aan de hand, al was het wel vreemd dat op onze boarding passen verschillende zones vermeld stonden. Toen we het vliegtuig in gingen werden we inderdaad allebei met een kind een andere kant op gestuurd. En Soof had een plaatsje naast een ouder echtpaar. Daar sta je dan met je goede voorbereiding. Gelukkig bood het echtpaar (we gaan er maar even vanuit dat ze, in tegenstelling tot een groot aantal mannen van middelbare leeftijd op deze vlucht naar Thailand, getrouwd waren) meteen aan te ruilen waardoor we alsnog keurig met 4 op een rij zaten.

De vlucht ging prima. Soof en Pien gingen zonder morren slapen en kenden alleen wat korte moeilijke momenten als ze ongewild werden gewekt. Toch wel uitgeput landden we in Bangkok, al werd aan de reacties van de Thaise vrouwen op het vliegveld snel duidelijk dat onze kleine blondines weinig aan charme hadden ingeleverd.. We sloegen wat Thais geld, een Thaise sim-kaart en wat Thais voedsel in en maakten de korte taxi-rit naar ons Airporthotel. En daar wachtte dan eindelijk de worst die we Soof en Pien al die uren hadden voorgehouden: het zwembad. Gelukkig konden we nog net hun badpakken en bandjes aandoen voordat ze erin sprongen. De dag zat er daarna al weer bijna op en om aan de tijdzone (6 uur later dan NL) te wennen en ook omdat we gewoon kapot waren gingen we op tijd naar bed. Toen Pien om 23:00 uur klaarwakker was en bleef vragen of het al ochtend was werd duidelijk dat we de jetlag nog niet hebben verslagen, maar we hebben nog 6 weken!

We sliepen lekker uit en maakten een taxirit van 4 uur naar onze eerste echte bestemming: Kanchanaburi. We hebben daar een schattig huisje aan het zwembad, dus voor de meiden kan het niet beter. Voor Jan hadden de doorgangen 30 centimeter hoger gemogen, maar je kunt niet alles hebben. We zijn wel blij dat we vanaf morgen ook wat andere activiteiten dan reizen en zwemmen aan het lijstje gaan toevoegen. We hebben al twee Thaise fietsen met stoeltjes zien staan, daar verheugt Jan zich al op. Een kilometer of 20 met de knieën tegen het stuur fietsen.

Groetjes 
Jan, Lenneke, Soof en Pien  

P.s. Vanaf morgen zijn we als het goed is nog wat beter uitgerust en gaat de camera ook uit de tas. Voor nu doen we het met wat telefoon-foto's.